اثر ریسک‌گریزی فرد در انتخاب پویای سبد مالی بهینه

آحاد جامعه اقتصادی در زندگی روزمره در حال تصمیم‏گیری برای افزایش مطلوبیت انتظاری خود در سطح معینی از ریسک هستند. به عنوان بخشی از فرآیندهای تصمیم‏گیری، فرد تصمیم‏گیرنده مایل است تا ثروت خود را به‌گونه‏ای تخصیص دهد که حداکثر بازگشت انتظاری به سبد دارایی‏های او تعلق بگیرد. لذا این سوال همواره مطرح بوده است که سبد بهینه دارایی‏های یک فرد چگونه شکل می‏گیرد تا مطلوبیت انتظاری وی در سطح ریسک موردنظر در بالاترین مقدار ممکن قرار گیرد. پاسخ به این سوال برای تحلیل‏گران مالی از جنبه سرمایه‏گذاری و حضور در بازارهای مالی و برای اقتصاددان از جنبه تحلیل بازار دارایی‏ها و بررسی اثرات آن بر اقتصاد مورد توجه بوده است.اقتصادانان و ریاضیدانان مالی برای مدل‏سازی تصمیم‏گیری در مورد انتخاب سبد بهینه، از یک سو متغیرهای موثر در فرآیند تصمیم‏گیری افراد و از سوی دیگر، چگونگی واردکردن عدم قطعیت موجود در دنیای واقعی را مورد توجه قرار داده‏اند. در مدل معرفی‏شده در این مقاله، فرد تصمیم‏گیرنده با دو دارایی ریسکی و بدون‏ ریسک مواجه است، به طوری که بازده این دو دارایی متفاوت بوده و تابع مطلوبیت انتظاری فرد متغیری از ثروت (شامل ثروت اولیه و بازده سبد دارایی) می­باشد. تطبیق نتایجی که از مدلسازی مالی به دست می­آید با تئوری­های تصمیم­گیری در شرایط عدم اطمینان موجود در ادبیات اقتصاد خرد نشان­دهنده تاثیر سه عامل ضریب ریسک­­گریزی، بازدهی نسبی دارایی­ها و نوسان قیمت دارایی ریسکی در انتخاب سبد مالی بهینه توسط فرد می­باشد. طبقه­بندی JEL : D81,D23,P14 کلید واژه‌‌ها:  ریسک‏گریزی، بازده، ریسک، مطلوبیت انتظاری